سلام!!!
يه شعر قشنگ براتون گذاشتم كه بخونيد!!!!
نمي دانم اين سير ابدي
و اين كشف و شهود مستي بخش
كه هر روز و هر دم مرا
در اين اقيانوس اعظم و بي كرانه و بي انتهايي
كه خلسه و جذب و مراقبت و تامل و اشراق مي نامند
ولي نام ديگري دارد
و نام ندارد كه در نام نمي گنجد،
فروتر مي برد و غرقه تر مي سازد.
تا كجاها مي كشد و تا كجا ها مي رسم؟
تا خدا و آن سوي درياي خدا
تا كجا؟
آن سوي هر سويي
تا چه مي دانم؟
اما مي دانم كه تا منزل مرگ خواهم رفت
و مي دانم كه مرگ منزلي در نيمه راه است.
آيا از آن سوي مرگ نيز سفري خواهد بود؟
كاشكي باشد!!
كاشكي از پس امروز بود فردايي!!
اميدوارم كه لذت برده باشيد!!!
نظر يادتون نره!!!!
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : شنبه 2 مهر 1390 | 19:10 | نویسنده : محمد رمضانی پور |